چند روز پیش داداشم از سربازی اومد…
دفترچش پر بود از شعرهای بلاصاحبی که بین سربازها رد و بدل می‌شود از خط‌ها و یادداشتهای جور واجور و خواندنی.
گرچه ما هنوز به این توفیق! نایل نشده‌ایم اما کیه که ندونه؛ یه روز با سر تراشیده و پوتین بسته باید بریم اجباری! امیدواریم که بی‌فایده نباشد و تبدیل به دو سال عقب ماندگی نشود.
تنها مطلبی که می‌توانم بدرقه راه سربازها کنم این است که بگویم خوش بگذرد. خوش بگذرد به تو ای دوست عزیز که در دورترین نقطه‌ی این وطن خدمت می‌کنی، من به یادت‌ام.

به دم دروازه ی بیرجند شدم / صدای طبل و شیپور شنیدم
به خود گفتم که این طبل نظام است / دو سال شخصی‌گری بر من حرام است
نگو ۰۴ بگو ویرانه ی غم / نگهبانی زیاد مرخصی کم
به خط کردن تراشیدن سرم را / لباس آشخوری کردن تنم را
لباس آشخوری رنگش زمینه / برادر غم مخور دنیا همینه
الهی خیر نبینی سرگروهبان / چرا امشب مرا کردی نگهبان
جناب سروان صدا زد من دویدم / به محض یک دقیقه دیر رسیدم
چنان سیلی نهاد در بیخ گوشم / خیال کردم که سبزی می‌فروشم
نوشتم نامه‌ای با برگ چایی / کلاغ‌پر می‌روم مادر کجایی
نوشتم نامه‌ای روی گل یاس / بشین پاشو می‌روم با کله‌ی تاس
نوشتم نامه‌ای با برگ خرما / سربازی خیلی سخته ۲۴ ماه
چرا مادر مرا بیست ساله کردی / در این شهر غریب آواره کردی
بمیرد آنکه خدمت بنا کرد / تو رو از من، منو از تو جدا کرد
تفنگم را گذاشتم بر لب سنگ / نشستم گریه کردم با دلی تنگ
نشستم گریه کردم خوابم آمد / محبتهای مادر یادم آمد

از قرار معلوم چند وقتی است دانشمندان خیلی خارجیگینی از فرط بیکاری و علافی بعد از کلنجار رفتن بسیار با موشهای زبان بسته ملتفت شدند که متولدین زمستان با خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات رفتاری مانند افسردگی، اختلال عاطفی فصلی، اختلال دو قطبی و اسکیزوفرنی (امراً بدانید چی هست) مواجهند.

مرا باش که چقدر به اینکه متولد زمستانم مباهات می کردم! اما مثل اینکه زهی خیال باطل تشریف داشتیم…

* تصنیف "قطعه‌ای از بهشت" در وصف امام رضا (ع)، اثر محمد علی کریم خانی

پ.ن: اگه گوشدادید و دلتون لرزید از من سرگشته هم یاد کنید.